Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podaje, że co roku na całym świecie na grypę i choroby grypopodobne choruje od 330 milionów do nawet 1,5 miliarda osób! Szacuje się, że nawet pól miliona z nich umiera. Grypa atakuje przede wszystkim jesienią, podczas łagodnej zimy i przedwiośnia. Grypę wywołują wirusy typu A, B i C. Wirus typu A zaraża ludzi i zwierzęta, jego mutacje powodują ptasią i świńską grypę. Wirus typu B jest odpowiedzialny za grypę sezonową i atakuje tylko ludzi, natomiast typ C jest wyjątkowo zakaźny i wywołuje infekcje. Zarazić się możemy podczas rozmowy, kichania oraz kontakt z przedmiotami, których dotykała osoba chora. Do typowych objawów grypy należą: temperatura powyżej 38⁰C, ból głowy, zmęczenie i osłabienie, suchy, męczący kaszel oraz bóle mięśni i stawów. Możemy zapobiegać zachorowaniu na grypę. kluczowy jest zdrowy styl życia, czyli zbilansowana dieta, odpowiednia ilość snu i aktywność fizyczna, najlepiej na świeżym powietrzu. Ponadto należy unikać przebywania w zatłoczonych pomieszczeniach i towarzystwa osób chorych. Trzecim równie istotnie elementem jest właściwa higiena – częste i dokładne mycie rąk po każdym kontakcie z osobą chorą,. Możemy się również zaszczepić. Szczepienia są najbardziej skuteczną metoda zapobiegania chorobom zakaźnym, między innymi grypie. Szczepić się powinniśmy co roku, ponieważ skład szczepionki jest dopasowywany do panujących akurat wirusów. Również poziom przeciwciał w organizmie się obniża. Na ryzyko ciężkiego przebiegu grypy narażone są dzieci do 5 lat oraz osoby po 65 roku życia. Również kobiety w ciąży, zwłaszcza w II i III trymestrze oraz osoby cierpiące na przewlekłe choroby płuc, nerek, serca i choroby metaboliczne. W społeczeństwie są osoby, które z różnych względów nie mogą poddawać się szczepieniom, wskazana jest więc ich ochrona kokonowa, polegająca na unikaniu zachorowania przez osoby z najbliższego otoczenia, również poprzez szczepienia.
Jeśli choroba nas dopadnie po pierwsze postarajmy się o wizytę u lekarza. W tym czasie najlepiej pozostać w domu, leżeć w łóżku i dbać o odpowiednie nawodnienie organizmu. Można przyjmować ogólnodostępne leki przeciwzapalne obniżające gorączkę i przeciwbólowe oraz stosować preparaty zmniejszające obrzęk błon śluzowych. Nie zaszkodzą metody naszych babć: sok z malin i lipy, czosnek. Pamiętajmy jednak, że najważniejszy jest wtedy odpoczynek i unikanie kontaktu z innymi. Tak leczona grypa trwa zazwyczaj tydzień, a powikłania „przechodzonej” choroby odczuwamy znacznie dłużej, czasem kilka tygodni, do nawet kilku lat. Chory na grypę wymaga pilnej hospitalizacji, gdy pojawi się: krwioplucie, ślina zabarwiona na różowo, kłopoty z oddychaniem, tj. przyspieszony oddech, ciężki i głośny oddech, brak tchu, uczucie ściskania w klatce piersiowej lub ból w płucach, obecność na skórze sinych lub krwistych plamek, zasinienie obszaru wokół ust oraz bezpośrednio ust (również czubka nosa), skąpomocz – oddawanie moczu w znacznie mniejszych ilościach niż zazwyczaj; suchość w ustach i zawroty głowy, zasłabnięcia podczas próby wstania, problemy z chodzeniem i poruszaniem rękami będące konsekwencją osłabienia mięśni, niskie ciśnienie krwi, wysoka temperatura (ponad 40 stopni Celsjusza), majaczenie, letarg,, utrata przytomności, drgawki, zaburzenia świadomości i kłopoty z obudzeniem chorego.
Opr. Ewa Jabłońska
Dodaj komentarz