Był rok 1483. Przy kościele farnym w Sierpcu, gdzie funkcje proboszcza pełnił ksiądz Jan Parzniewski, był też kleryk Andrzej. Pochodził z sierpeckiej rodziny mieszczańskiej. W tym czasie na Mazowszu panowało morowe powietrze, które dosięgło także młodego kleryka. Wybrawszy się na spacer za miasto w celu rekonwalescencji i powrotu do zdrowia „obaczył zdumiałey piękności nadzwyczajną Pannę. Ta, spytana co by zacz była y co by pod ten czas tak niebezpieczny w polu czyniła, odpowiedziała: Jestem Rodzicielka Zbawiciela wszystkiego świata, która mam litość nad upadkiem grzesznych i utrapionych ludzi. A przeto rozkazuję tobie abyś szedłszy opowiedział Duchownym i Świeckim tego Miasta Przełożonym, aby ku czci oney tu nieodwłocznie Kościół był zbudowany, jeśli chcą, aby to powietrze ustało”. W następnym roku w miejscu objawienia pobudowano drewnianą kaplicę. Biskup płocki Piotr z Chodkowa we wrześniu 1484 roku ustanawia kolegium sześciu misjonarzy, by opiekowali się miejscem i świadczyli posługę duchowną. Objawienia potwierdziły liczne uzdrowienia chorych oraz rzesze pątników przybywających do Sierpca i liczne, hojne ofiary składane przez pielgrzymów w podzięce za doznane łaski. Drewniana świątynia niestety spłonęła i ówcześni właściciele miasta, Feliks i Prokop Sieprscy, będący również właścicielami Bieżunia, sprawili, że niebawem rozpoczęto budowę kościoła nieopodal, na wzgórzu. Jego budowniczym był Jan z Przasnysza z synami Piotrem i Mikołajem. Biskup Piotr konsekrował świątynię 12 sierpnia 1488 roku – budowlę z czerwonej cegły, w stylu gotyckim, jednonawową z prostokątnie zamkniętym prezbiterium z wejściem głównym ozdobionym gotyckim portalem z profilowanej cegły. Górowała ona nad miastem i mieszkańcy grodu nad Sierpienicą byli z niej bardzo dumni. Liczne przebudowy zatarły jednak jej pierwotny charakter. W głównym ołtarzu znajdowała się rzeźbiona scena zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w otoczeniu apostołów. Po lewej stronie stał ołtarz boczny z rzeźbioną w drewnie lipowym i polichromowaną figurą zachowaną do dziś, a stojącą obecnie w głównym, neogotyckim ołtarzu. Jest to Madonna trzymająca Dzieciątko Jezus na prawym ramieniu z jabłkiem w lewej dłoni, symbolizującym władzę. Syn Boży w lewej ręce również trzyma jabłko, prawą zaś unosi w geście błogosławieństwa. Figura mierzy 120 cm i jest dziełem anonimowego autora. Jej historia i pochodzenie nie jest dokładnie znane. Nie wiadomo kiedy znalazła się w Sierpcu, skąd i dlaczego trafiła do kościoła NMP. Według współczesnych analiz pochodzi z lat 1360-1390 i reprezentuje szkołę sądecko-spiską. Swój „złoty wiek” Sierpc przeżywał w latach 1500-1650, czyli w czasach po objawieniach Matki Bożej. Można powiedzieć, że bujny rozkwit miasto zawdzięcza właśnie Maryi Matce Bożej. Nieustannie przybywają do Sierpca rzesze pielgrzymów, rozwija się handel i rzemiosło. Odwiedzają miasto polscy królowie, w 1624 roku Zygmunt III, a dziewięć lat później Władysław IV. Sława sierpeckiego sanktuarium rozprzestrzenia się na cały kraj, słynie cudami i „pierwsze po częstochowskim zajmuje miejsce”. Wszystkie niezwykłe wydarzenia dziejące się za sprawą Sierpeckiej Pani skrupulatnie odnotowywano w księgach kościelnych. Nie zachowały się one do naszych czasów, ale na ich podstawie Sierpczanin ks. Łukasz Paprocki napisał w 1652 roku książkę pt.: „Łaski cudowne przy kościele sieprskim Wniebowzięcia pełnej łaski Bogarodzice Panny”, dającą obraz ówczesnego kultu Matki Bożej w Sierpcu. Przenajświętsza Panienka nie szczędziła łask tym, którzy się do niej uciekali. Świadectwem tego są także pozostawiane przez wiernych wota dziękczynne. Sława sierpeckiego sanktuarium obejmowała całą Polskę. Przybywający tutaj pielgrzymi modlili się w swych intencjach, a także czerpali wodę ze znajdującej się nieopodal kościoła studzienki, którą pili bądź obmywali chore części ciała, wierząc w jej cudowne działanie. Tak jest również dzisiaj. Kult Sierpeckiej Pani Niezawodnej Nadziei pomimo, że miał okresy natężenia i osłabienia, trwa nieprzerwanie do dziś. W każdą środę po mszy świętej o godzinie 18 odmawiana jest Nowenna do Matki Boskiej Sierpeckiej. Z licznym udziałem wiernych odbywają się uroczystości odpustowe 11 lipca, kiedy przypada liturgiczne wspomnienie św. Benedykta oraz 15 sierpnia z okazji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. 21 sierpnia 1983 roku figura została uroczyście ukoronowana przez kardynała Franciszka Macharskiego.
Obok kościoła wznosi się klasztor, zbudowany dla sprowadzonych do Sierpca w 1620 roku staraniem Zofii Potulickiej ze Zbąskich, benedyktynek. Obecny, barokowy budynek klasztoru wzniesiono na początku XVIII wieku, z cegły na planie odwróconej litery L. Obok kościoła znajduje się także barokowa dzwonnica, zbudowana pod koniec XVIII wieku oraz studzienka, obudowana w 1901 roku na planie prostokąta. Biskup płocki Bogdan Sikorski we wrześniu 1981 roku erygował przy kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny parafię pw. Św. Benedykta.
Dodaj komentarz